کد مطلب:190811 شنبه 1 فروردين 1394 آمار بازدید:224
وصیت 07
وصیته علیه السلام لجماعة من المؤمنین
قال مولانا الباقر علیه السلام: صانع المنافق بلسانك، و أخلص مودتك للمؤمن، و ان جالسك یهودی فأحسن مجالسته [1] .
با زبانت با منافق سازش نما، و دوستی و محبت را برای مؤمن خالص گردان، و اگر یك نفر یهودی با تو همنشین شد، با او به خوبی هم مجلس شو.
گروهی از مؤمنان و علاقه مندان به ساحت مقدس اهل بیت علیهم السلام به محضر امام باقر علیه السلام شرفیاب شدند، و حضرت مثل همیشه به نصیحت و موعظه و ارشاد آن ها پرداخت. در این وصیت، حضرت
[ صفحه 54]
به سه مسأله ی اساسی كه جنبه ی اجتماعی دارد، اشاره می فرماید.
این نوع برخورد با افراد كه حضرت به آن سفارش می نماید، در جامعه بسیار مؤثر است، و جنبه ی مداراة الناس دارد. در روایت داریم كه پیامبر صلی الله علیه و آله فرمود:
أمرنی ربی بمداراة الناس كما أمرنی ربی بالفرائض [2] .
خداوند متعال به من امر نموده كه با مردم مدارا كنم؛ همچنان كه مرا به انجام فرایض امر نموده است.
از این وصیت امام باقر علیه السلام و فرمایش پیغمبر صلی الله علیه و آله استفاده می شود كه مردم داری و حسن خلق، مورد رضای خداوند متعال می باشد، و این شیوه ی تمام پیامبران الهی است.
قال مولانا الباقر علیه السلام: صانع المنافق بلسانك، و أخلص مودتك للمؤمن، و ان جالسك یهودی فأحسن مجالسته [1] .
با زبانت با منافق سازش نما، و دوستی و محبت را برای مؤمن خالص گردان، و اگر یك نفر یهودی با تو همنشین شد، با او به خوبی هم مجلس شو.
گروهی از مؤمنان و علاقه مندان به ساحت مقدس اهل بیت علیهم السلام به محضر امام باقر علیه السلام شرفیاب شدند، و حضرت مثل همیشه به نصیحت و موعظه و ارشاد آن ها پرداخت. در این وصیت، حضرت
[ صفحه 54]
به سه مسأله ی اساسی كه جنبه ی اجتماعی دارد، اشاره می فرماید.
این نوع برخورد با افراد كه حضرت به آن سفارش می نماید، در جامعه بسیار مؤثر است، و جنبه ی مداراة الناس دارد. در روایت داریم كه پیامبر صلی الله علیه و آله فرمود:
أمرنی ربی بمداراة الناس كما أمرنی ربی بالفرائض [2] .
خداوند متعال به من امر نموده كه با مردم مدارا كنم؛ همچنان كه مرا به انجام فرایض امر نموده است.
از این وصیت امام باقر علیه السلام و فرمایش پیغمبر صلی الله علیه و آله استفاده می شود كه مردم داری و حسن خلق، مورد رضای خداوند متعال می باشد، و این شیوه ی تمام پیامبران الهی است.
[1] طرائف الحكم، ج 1، ص 237؛ تحف العقول، ص 292؛ اماني شيخ مفيد، ص 185، مجلس 23، ح 10. همين روايت از امام صادق عليه السلام نيز نقل شده است. من لا يحضره الفقيه، ج 4، ص 404، ح 5873؛ امالي صدوق، مجلس 91، ح 8؛ روضة الواعظين، ص 371.
[2] كافي، ج 2، ص 117، ح 4، باب المداراة؛ امالي شيخ طوسي، ص 481، مجلس 17، ح 20.